Στις 26 Ιανουαρίου, η συναυλία με τίτλο «Τρεις Θεατρικοί Μύθοι» φέρνει στο προσκήνιο τη βαθιά σχέση του Μάνου Χατζιδάκι με το θέατρο, παρουσιάζοντας τη μουσική που έγραψε για τρία εμβληματικά έργα του ρεπερτορίου, τον «Ματωμένο Γάμο», τον «Κύκλο με την Κιμωλία» και το «Παραμύθι χωρίς Όνομα». Ο ίδιος θεωρούσε τη μουσική αυτή αντιπροσωπευτική της καλλιτεχνικής του ταυτότητας και την είχε συμπεριλάβει στην αριθμημένη εργογραφία του, τη λεγόμενη «Λίστα ’94».
Ο «Ματωμένος Γάμος» (1932) του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του ισπανικού θεάτρου του 20ού αιώνα. Πρωτοπαρουσιάστηκε στη Μαδρίτη το 1933 και εκτυλίσσεται στην ισπανική ύπαιθρο, αντλώντας την έμπνευσή του από ένα πραγματικό γεγονός που ο Λόρκα είχε διαβάσει στις εφημερίδες. Το έργο πραγματεύεται τον έρωτα, τη βία και τις ασφυκτικές κοινωνικές συμβάσεις που καθορίζουν τις ανθρώπινες ζωές. Το ελληνικό κοινό ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον Λόρκα μέσα από αυτό το έργο, το οποίο παρουσιάστηκε το 1948 από το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, σε σκηνοθεσία του ίδιου, μετάφραση του Νίκου Γκάτσου και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.
Ο «Κύκλος με την Κιμωλία» (1944), με τον αρχικό τίτλο Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία, γράφτηκε από τον Μπέρτολτ Μπρεχτ κατά την περίοδο της εξορίας του στην Αμερική. Το έργο πραγματεύεται κεντρικά ζητήματα της μπρεχτικής σκέψης: τις συνέπειες και το κόστος του πολέμου, την ανάγκη διατήρησης της ανθρώπινης ηθικής ακόμη και σε συνθήκες ακραίας πίεσης, καθώς και την προοπτική οικοδόμησης ενός νέου κόσμου με διαφορετικούς ηθικούς κώδικες. Παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης το 1957, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη και μουσική Μάνου Χατζιδάκι.
Για το «Παραμύθι χωρίς Όνομα» (1959), ο Ιάκωβος Καμπανέλλης βασίστηκε στο ομώνυμο παιδικό αφήγημα της Πηνελόπης Δέλτα, το οποίο διασκεύασε και προσάρμοσε στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της εποχής του. Το έργο φέρει εμφανείς επιρροές από τις θεατρικές πρακτικές του Μπρεχτ, με στόχο την κοινωνική κριτική και την αφύπνιση της συνείδησης του κοινού. Παρουσιάστηκε το 1959 από θίασο σε σκηνοθεσία Βασίλη Διαμαντόπουλου και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.
Η συναυλία «Τρεις Θεατρικοί Μύθοι» παρουσιάζεται σε ενορχήστρωση του Κωστή Κριτσωτάκη και ερμηνεύεται από δύο κορυφαίους καλλιτέχνες, τον Τάση Χριστογιαννόπουλο (φιλική συμμετοχή) και τη Χριστίνα Μαξούρη, που αναδεικνύουν με μοναδικό τρόπο τη θεατρική διάσταση της μουσικής του Χατζιδάκι.
Συμμετέχει το Ορχηστρικό Σύνολο της Συμφωνικής Ορχήστρας Δήμου Αθηναίων.